ABSTRACCIÓN XEOMÉTRICA
A Abstracción Xeométrica é un capítulo da arte abstracta desenvolvido a partir dos anos 1920s, e baséase no uso de formas xeométricas simples combinadas en composicións subxectivas sobre espazos irreais. Xorde como unha reacción fronte ao excesivo subxectivismo dos artistas plásticos de épocas anteriores (Expresionismo) nun intento de distanciarse do puramente emocional. O discurso crítico destes artistas compleméntase cunha exaltación exacerbada das dúas dimensións fronte ao esforzo da maioría dos movementos anteriores para tratar de representar unha realidade tridimensional. Foi Wassily Kandinsky o seu principal precursor e o máis influente dos mestres en toda unha xeración de artistas abstractos. O Cubismo Analítico de Picasso, e a obra de Kasimir Malévich e Piet Mondrian tamén se atopan entre os seus impulsores iniciais.
Mondrian: o camiño á abstracción
1. Orixes da arte non-obxectiva: Cubismo, Futurismo e Cubo-Futurismo (1907-1914).
Cubismo Analítico
Picasso
Orfismo
Sonia Delaunay
Futurismo
Giacomo Balla
Rayonismo
Mikhail Larionov
Cubo-Futurismo
Popova
2. Da superficie ao espazo: Suprematismo, De Stijl, Constructivismo Ruso (1915-1920s).
Suprematismo
Kasimir Malévich
De Stijl
Piet Mondrian
Theo van DoesburgConstructivismo Ruso
El Lissitzky
3. A Bauhaus e o Constructivismo Internacional (1920s).
Wassily Kandinsky
Paul Klee
Moholy-Nagy4. O eixo París-Nova York (1930s-1950s).
Piet Mondrian
Josef Albers5. Tendencias do recente arte non figurativo (1960s-1970s).
Op Art
Victor Vasarely
Bridget Riley
Arte Minimalista
Frank Stella
Kenneth Noland (Estilo: Color Field)
Ellsworth Kelly (Estilo: Hard edge)
6. Pablo Palazuelo e a Abstracción Xeométrica en España.
Pablo Palazuelo
